Mijn naam is Jos Ketelaars, 41 jaar, geboren 26-05-1981.
Ik ben geboren in Mierlo, op de Geldropseweg, midden in de bossen. Ons pap en mam, Luc en Adje Ketelaars kennen de meeste mensen wel.
We hadden daar alle vrijheid. Het bos was onze achtertuin, en dus voor ons als kind een grote privé speeltuin. We hebben heel wat rond gesleept met takken om hutten te bouwen. Maar rondrijden op een crossmotor was favoriet, en voor ons dagelijkse routine. Ons pap reed altijd zijspan, dus wij groeiden op, op de crossbaan. Ik zag ons pap altijd aan de zijkant hangen, dus wilde dat ook wel eens proberen. Ik was een jaar of drie, toen ik een poging waagde, en meteen een gebroken sleutelbeen opliep tijdens een rit met een zelfgemaakte zijspan aan het crossmotortje van mijn broer. Tja, in de bossen gebeurde nog wel eens wat. We hebben hier een geweldige jeugd gehad, en altijd veel avontuur beleefd.
Ik groeide op als jongste in een gezin met nog twee broers, en samen volgden we ons onderwijs op de Magdalenaschool in Geldrop. Ons pap was indertijd ook actief in de duiksport, bij Duikvereniging Geldrop, dus we vertoefden onze weekenden in Zeeland op de camping. Ons pap voornamelijk om te duiken, en wij struinden ondertussen heel het strand af met een vlieger. Dit was voornamelijk in het voorseizoen, want in de zomer gingen we ieder jaar verschillende weken naar Kroatië, en in de winter brachten we onze tijd door in de sneeuw in Oostenrijk.
Toen ik twaalf was verhuisden we naar de Eikenwal, net hier over het kanaal. Hier was het altijd de zoete inval. We hadden daar een biljartzaal, maar dat werd al snel omgetoverd, en in beslag genomen door ons als jeugdhonk. In datzelfde jaar begon ik op de middelbare school, de Ter Kemenade College. Dat was vlakbij, dus makkelijk met de fiets.
We woonden vast aan het Eindhovens kanaal, die de grens vormt tussen Mierlo en Mierlo-Hout. Bij ons recht voor de deur, en dus langs het kanaal hadden we een slingertouw in de boom geknoopt. Dit werd bezegeld als vaste hangplek, voor ons, maar ook voor veel andere jeugd.
Het derde en vierde schooljaar moest je al een richting in je onderwijs aangeven. Ik koos voor metselen. Ik wisselde daarvoor van locatie, en dat werd Ter Kemenade College Centrum, in de Narcissenstraat. Ik heb hier nog het vierdejaars Nederlands kampioenschap metselen binnengehaald.
Eind vijftien had ik mijn middelbaar diploma al op zak. Geen idee wat ik wilde gaan doen, stroomde ik het vloerenbedrijf van mijn vader binnen. Eigenlijk zo erin gerold, ging ik in de leer bij ons pap. Op mijn eenentwintigste ben ik officieel voor mezelf begonnen, maar tot op heden werken we nog altijd samen.
Toen ik eenentwintig was kocht ik mijn huis in de Wilhelminastraat, en na een grondige verbouwing van drie jaar had ik mijn intrek in 2003. Drie jaar later trof ik mijn huidige vrouw Mijke Snoek tijdens het stappen. Enkele jaren later gingen we samenwonen, en kregen we twee dochters. Onze oudste dochter Evi is geboren in 2012, en onze Kiki in 2015. Vier jaar geleden zijn we getrouwd.
Van kleins af aan zijn we opgegroeid in de winterperiodes in de sneeuw, in Oostenrijk. We hadden een vaste staanplaats op de camping, en iedere winter waren we daar in de schoolvakanties te vinden. Eerst jaren geskied, en dat is daarna overgegaan in snowboarden. Ik wilde graag hetzelfde voor onze kinderen, dus wij hebben deze traditie voorgezet. Op exact dezelfde plek in Oostenrijk, zelfs op dezelfde camping, staan onze kinderen vaak fanatiek op de ski’s. Wij volgen nog steeds met veel plezier.
Inmiddels werk ik al verschillende jaren als zelfstandige met cementdekvloeren & en als verkooppunt voor kant en klare specie. Het bedrijf is gegroeid toen we een jaar of vijf geleden ons bedrijf vestigde op de Bijenkorf nummer 10. Ons pap, maar ook ome Martien van der Stappen zijn hierbij niet weg te denken, en we zijn nog steeds samen te vinden op de werkvloer.
We wonen midden in Mierlo, en we voelen ons hier thuis. Onze meiden zitten op de Loeswijkschool, en als ouders zijn we ook erg betrokken bij school. In een dorp zoals Mierlo kan dat!
