Wim en ik delen een aantal stappen in het leven. Leeggoed sorteren bij een supermarkt, PLUS, vakken vullen, PLUS wonen en werken in Woensel, PLUS diverse opleidingen, PLUS kinderen in dezelfde leeftijd. Maar wanneer je PLUS blijft zeggen in Mierlo, kom je natuurlijk bij Wim van Doornmalen uit.  Daar is het niet gestart. Wim stamt uit een warm nestje, zoals hij zelf zegt, waarbij zijn vader werkte bij die grote gloeilampenfabriek. Hij is geboren en getogen in Woensel waar hij ook naar de lagere school en daarna naar het toenmalige van der Putt ging. Daar kwam hij erachter dat hij niet zo’n zin had om te leren. Maar meer met: ‘wat wil ik nu’. Thuis op de bank daarover na gaan zitten denken was geen optie voor senior. Dus Wim moest aan de bak. Weliswaar ging hij ook nog naar school , maar al snel startte hij op z’n 15^e zijn levensmiddelen carrière bij Albert Heijn in Winkelcentrum Woensel. Eerst leeggoed, daarna de vulploeg…….en uren maken……lekker werken. Al snel werd het toch wel duidelijk dat hij het toch ook niet zo zag zitten om 40 jaar vakken te vullen. Dat zagen ze bij AH ook en daar werd hij geïnspireerd om zowel de MEAO/ce als de HEAO/ce te gaan doen. Daaropvolgend ook nog NIMA A en B. En dat met fulltime baan, een gezinnetje met twee kindjes studeren in de avonduren. Best dynamisch dus… Wim was 27 toen hij bedrijfsleider van de EDAH werd, en op z’n 32e , in 1994, kreeg hij de kans om zonemanager te worden bij Super de Boer. Eerlijk als hij is, zegt hij dat wanneer je zo jong bent je denkt dat je alles al weet. Hij ontdekte in die tijd in de praktijk echter al snel dat er nog veel te leren viel en dat persoonlijke ontwikkeling eigenlijk nooit stopt.  (Ook weer een PLUS van ons beiden). Maar dat was wel een heerlijke tijd . Assortimenten samenstellen, winkels analyseren, cultuurverschillen door het land heen zien, veel kilometers maken, auto van de zaak. In de jaren daarna ontwikkelt de levensmiddelenbranche zich in rap tempo. EDAH, Konmar, Super de Boer….alles werd op een hoop gegooid. Toen de hoofddirectie van die groep supermarktketens terugkwam van een zakenreis en de plafonds van de Konmar als vernieuwing zwart geschilderd werden zag de ondernemende Wim daaruit de donderwolken al aankomen. ‘Wegwezen hier’ zal hij gedacht hebben. Maar ja…wat dan? Dat: ‘wat dan’ vertelde hij tegen zijn vrouw Mirjam, tevens zijn grote steun en toeverlaat. Hun nieuwe huis dat in eigen beheer gebouwd was en waar zeker Mirjam zo ongeveer elke baksteen letterlijk in haar handen gehad heeft was net klaar. De twee zonen waren gelukkig al wel wat groter, en Wim biechtte op dat hij voor zichzelf wilde beginnen. Een sprong in het diepe op z’n 47^e. Dat best een risico! Het werd uiteindelijk de PLUS in Eersel. Daarna volgde redelijk snel Plus Woensel als tweede winkel . Met zijn jarenlange ervaring in de branche maar zeker ook, zoals hij zegt, met de ondersteuning van Mirjam en zoons Kevin en Roy die al na een paar weken het team kwam versterken werd dat een succes. Uiteindelijk landt de familie in 2016 in ons mooie kersendorp. Daar vertelt hij me ook dat hij het als ontspanning heerlijk vindt om aan huis te klussen. Maar ook om te koken. Nou, dan heeft hij een volle winkel om uit te kiezen wat hij lekker klaar zal maken. Naast deze hobby’s is het heerlijk om met jongeren te werken vult hij verder aan. Dat de jeugd van tegenwoordig lui zou zijn bestrijdt hij voluit. Wel doet iedere generatie het op zijn eigen manier. En dat is ook goed. Een perfect moment om te vragen wat Wim nog mee wil geven. Als je iets van je leven wilt maken zul je naast veel doorzettingsvermogen ook veerkracht en vechtlust moeten hebben, zegt hij. Je idealen mag je najagen maar hou ook rekening met wat de waardes zijn in je leven. En daarnaast nog een hele mooie gedachte: geven is leuker dan krijgen, maar daarnaast zeker ook deze wijze opmerking: zoek balans in werk en kwaliteit van leven. Doe wat je leuk vindt. De laatste reeks opmerkingen van Wim rangschik ik onder de superPLUS gedachtes. Met een boodschappentas vol mooie gedachtes hoef ik niet eens langs de kassa. Dat is dat geven wat Wim bedoeld heeft denk ik. Bedankt !